नवीनतम हबल स्पेस दुर्बिणीच्या निरीक्षणामध्ये युरेनसच्या चंद्राच्या कथेत एक पिळ दिसून येते. अपेक्षित रेडिएशन “सनबर्न” ऐवजी चंद्र एरियल, अंब्रिल, टायटानिया आणि ओबेरॉन अक्षरशः वैश्विक धूळ गोळा करीत आहेत असे दिसते. अंदाजानुसार ग्रहाची विचित्र झुकाव त्यांच्या पाठीमागे जळजळ होत नाही, परंतु त्याऐवजी दोन बाह्य चंद्राच्या समोरच्या टोकांना एका प्रकारच्या स्पेस-ग्रिममध्ये लेपिंग करतात. या परिणामी खगोलशास्त्रज्ञांनी त्यांचे डोके स्क्रॅच केले आहे, कारण युरेनसच्या तावडीच्या चुंबकीय क्षेत्राच्या अंतर्गत त्यांच्या अपेक्षेपेक्षा हे अगदी उलट आहे.
धूळ, रेडिएशन नाही
नासाच्या आकडेवारीनुसार व्हॉएजर 2 १ 198 66 मध्ये फ्लायबी आणि मॉडेलिंगच्या अनेक दशकांत वैज्ञानिकांनी असे गृहित धरले की युरेनसच्या बाजूने फिरकी म्हणजे त्याच्या चुंबकीय क्षेत्राने प्रत्येक चंद्राच्या मागच्या बाजूस (“बॅक विंडो”) चार्ज केलेल्या कणांसह स्फोट केला आणि ते गडद केले. मागील अर्ध्या भागांना कंटाळवाणे आणि गडद दिसण्याची अपेक्षा होती. त्याऐवजी, हबलचा अल्ट्राव्हायोलेट डेटा एक वेगळी कथा सांगते: टायटानिया आणि ओबेरॉन (दूरची जोडी) त्यांच्या अग्रगण्य चेहर्यावर खरोखर गडद आहेत – त्या रेडिएशन गृहीतकांच्या अंदाजानुसार. दुस words ्या शब्दांत, परिणाम रेडिएशनचे नुकसान मुळीच नाही. त्याऐवजी, असे दिसते की युरेनसचे मॅग्नेटोस्फीयर मोठ्या प्रमाणात या चंद्रांना चुकवते.
एक वैश्विक विंडशील्ड प्रभाव
युरेनसच्या दूरदूरच्या अनियमित चंद्रांनी स्पेस डस्ट लाथ मारली. मायक्रोमेटोराइट्स सतत त्या दूरच्या उपग्रहांना पळवून लावतात आणि कोट्यावधी वर्षांच्या आत लहान धान्य आत घालतात. टायटानिया आणि ओबेरॉन या धूळ ढगातून नांगरतात, कारच्या विंडशील्डवरील बगांप्रमाणेच त्यांच्या पुढे बाजूंनी मोडतोड गोळा करतात. हे वैश्विक “बग स्प्लॅटर” त्यांच्या अग्रगण्य चेहर्‍यास किंचित गडद, लालसर रंगाचे टिंट आहे.
दरम्यान, एरियल आणि छत्री त्यांच्या मोठ्या भावंडांच्या धूळ सावलीत चालतात आणि दोन्ही बाजूंनी समान चमक पाहतात. युरेनसचे मोठे चंद्र स्लो-मोशन कॉस्मिक कार वॉशमधून गेले आहेत, अतिनील बर्न पकडण्याऐवजी त्यांचे मोर्च धुतले आहेत. दुस words ्या शब्दांत, एक धुळीचा विंडशील्ड – रेडिएशन नाही – या चंद्रांना रंगवित आहे. हे एक स्मरणपत्र आहे की स्पेस आपल्याला आश्चर्यचकित करू शकते, कधीकधी साध्या जुन्या धूळपेक्षा अधिक विदेशी काहीही नसते.
